Missie 2017
Voorbereidingsweek
21-28 november 2016
Jan Roussel en
Carla KleinBreteler
Het programma bestond uit:
*ICT ontwikkelen: ..dit gaat moeizaam
We zullen Henriette, verbonden aan PUM in Gambia bezoeken->PUM Netherlands senior experts is een non-profit organisatie opgericht door VNO-NCW. Al meer dan 30 jaar adviseren zij bedrijven in ontwikkelingslanden en opkomende markten die geen commerciële consultants kunnen betalen. Zij koppelen deze bedrijven aan Nederlandse professionals die hun jarenlange ervaring onbetaald willen overdragen. Dit doen zij tijdens korte missies (1-2 weken) en direct op de werkvloer. Zo stimuleren ze ondernemerschap, zelfredzaamheid en duurzame ontwikkeling van het midden- en kleinbedrijf ter plaatse.
*les geven: huishoudelijke schoonmaak en hygiëne.
*het aangepaste MoU (een overeenkomst tussen de stichting, het ministerie en het SGHospital) bespreken en met de directie van het SGH de verwachtingen en doelen bespreken.
*de stichting SKB4Gambia laten registreren in Gambia.
*Indien mogelijk een project van Huug M. bezoeken voor gehandicapten in Madina Talokoto. (onder Brikama) Hij is in het dagelijks leven ook anesthesiemedewerker en heeft contact met ons gezocht om te kijken of we wat voor elkaar kunnen betekenen.
*patiënten screenen voor de missie van 2017
*houtsnijwerk kopen voor de 18 maart bij Sportschool Wenters in Winterswijk; zij willen een "sport"festijn met daaraan gekoppeld een avond voor onze stichting organiseren....maar hierover volgt binnenkort meer info.
Het programma is grotendeels uitgevoerd; helaas is het lesgeven doorgeschoven naar januari ivm afwezigheid van de beamer. De PUM wil bekijken of er mogelijkheden zijn in het Serekunda general hospital (SKGH). Echter voorwaarde is dat onze contactpersoon ism de CEO van het ziekenhuis de gevraagde stukken aanlevert; deze wil Henriette dan beoordelen en kan daarna de evt. aanvraag voor ondersteuning worden gemaakt.
Het MoU is zeer zorgvuldig uitgeplozen; elk woord is gewogen en het MoU wordt herschreven. We zullen nog enige punten in de vergadering van 9 januari bespreken met het bestuur.
Tussendoor hebben we op verzoek van mensen uit Nederland ook nog enkele patienten bekeken.
De laatste dagen in Gambia wel bemerkt dat het rommelt rondom de verkiezingen die 1 december gehouden worden. We hopen dat dit uiteindelijk geen gevolgen zal hebben voor de volgende missie.
Wel mogen we zeggen dat deze voorbereidingsweek weer nuttig is geweest.
1e Missie;
2 t/m 12 februari
Vanwege de onrust rondom de presidentsverkiezing werden eind januari 2017 Nederlandse toeristen teruggehaald uit Gambia.
Dit betekende voor de stichting dat de missie die vanaf 27 januari gepland was, ook geannuleerd werd.
Na 4 dagen werd de situatie als veilig beschouwd, echter een deel van het team durfde het nog niet aan.
Omdat er vele materialen, waar onder een anesthesietoestel en sterilisator waren verscheept, moest er wel een team afreizen om dit veilig te stellen, maar dit team (Gambia light) was zo samengesteld dat de chirurgische ingrepen ook konden doorgaan.
Deelnemers waren Jan Roussel (chirurg) Aad van Keeken (anesthesist) John Raeijmaekers (anesthesie-ass), Jan te Kulve en Geert te Kulve (technische mannen) en Linda Kamperman en Carla Klein Breteler ( ic/cc/recovery verpleegkundige).
Het OK-team werd ondersteund door Gambiaanse operatie-assistentes; wel werden er minder complexe ingrepen gedaan, vanwege deze bezetting.
Er werden lipomen, keloids en navel-, liesbreuken geopereerd.
Dat de hulp erg gewaardeerd wordt bleek wel uit het volgende: een visser, hoofd van een grote familie met 26 kinderen bij meerdere vrouwen, wilde wel graag van zijn vastzittende liesbreuk af, want zijn gezin was nog niet compleet. Hij werd met succes geopereerd en twee dagen daarna kwam hij terug voor controle met een enorme vis, uit dankbaarheid. De kok van het Bamboo hotel, waar we verbleven heeft deze vis op de barbecue gelegd en het hele team heeft ervan genoten.
Verder worden de kaartjes van Isa* uitgedeeld evenals de shirtjes van sportclub AVA'70.
En zoals altijd kwamen er ook weer patiënten aanlopen, die gehoord hadden dat het Nederlandse team er weer was. Zo ook Ansumana met zijn broer Brima.
Ansu had 2 jaar daarvoor zijn been gebroken met voetbal en de Gambiaanse artsen hadden een pin in zijn bot gezet…echter er volgde een enorme infectie, die ook zijn bot aan had getast. Hierdoor had hij al verschillende malen in het ziekenhuis gelegen, met vervelende ervaringen.
Helaas was de infectie zover voortgeschreden, dat het been niet meer te redden was.
In maart reisde anesthesist Aad af met de benodigde materialen, zodat het been geamputeerd kon worden. Ansu knapte hierna zienderogen op en voelde zich veel beter. Ilona van Firma Wouda heeft aangeboden om een kunstbeen te maken voor hem; dat hij niet kon lopen weerhield Ansu om naar school te gaan.
Ondanks een ingekorte missie, toch weer een mooi aantal patiënten kunnen helpen. De geplande schildklieroperaties werden doorgeschoven naar november.
Het team vertrok voldaan op 12 februari, na een fris dagje met nauwelijks zon, weer naar Nederland.
1e MISSIE 2017
2e Missie;
17 nov t/m 3 dec
In januari is een kleine groep naar het SGH geweest i.v.m. de politieke onrust, in november is weer een volledig team richting Gambia vertrokken om daar te opereren, les te geven, en wondzorg te bieden.
Van het SGH hebben we al een flinke lijst ontvangen met voornamelijk schildklier ok’s.
Maar dat loopt altijd weer anders natuurlijk, we weten intussen al wel dat er een aantal niet op komt dagen. En dat er ook nog van alles zo binnenkomt lopen, men heeft gehoord dat we er zijn dus men grijpt de kans.… Waaronder soms de meest schrijnende gevallen die onverrichte zaken weer terug de binnenlanden in lopen om dat ook wij niets voor hen kunnen doen.
Ook met de wondzorg hebben we ons weer bezig gehouden, alhoewel we hierin zeker verbeteringen zien
Met de middelen en mogelijkheden die ze hebben worden best goede resultaten(voor Afrikaanse maatstaven) bereikt. Veel vieze been/voet wonden, vaak beginnende met een klein wondje/blaartje en binnen no time een gigantische wond.
En natuurlijk brandwonden een verschrikkelijk iets, het doet me elke keer weer wat als ik deze patiënten zie. De eerste dag is het ergste, hoe deze patiënten verbonden worden zonder enige vorm van pijn bestrijding, hoe horen en zien je dan vergaat, de verbazing dat niemand er (zo lijkt het)anders van wordt, medepatiënten niet, familie, niet en ook het personeel niet.
Daar moet wat aan gedaan worden liefst vlgs onze maatstaven vinden wij dus zolang ons team er is, is het in de ochtend eerst een rondje met de” pijndokter”
Weer een punt waar we ons als team in willen verdiepen, hoe gaan we de pijn bestrijding scholen met wat daar mogelijk is.
De tijd is om gevlogen, hard gewerkt, voor veel mensen wat kunnen betekenen, het verschil kunnen
maken. Mensen die je ook nog even “meeneemt “naar huis, zoals de “brandwonden man” en de jongen die ons op de valreep nog om hulp vroeg voor zijn, zoals later zou blijken ongeneselijk zieke broer. Voor hen heeft onze hulp en meegebrachte pijnstilling het verschil gemaakt.
Weer genoeg stof tot na denken voor het plannen van een volgende missie.
Missie 2017 2e
Missie 2017 2e
Missie 2017 2e
2e MISSIE 2017