Op naar de 6de medische missie, naast 4x een voorbereidende week in Gambia.

Op vrijdag 26 januari vertrokken Jan en Carla een dag vroeger naar Gambia dan de andere 7 mensen van dit team. Dit omdat er door overboeking pas een dag later een hotel voor alle personen beschikbaar was en we al hadden afgesproken met de patiënten die voor screening voor hun operatie kwamen op de zaterdag. Het zou onmogelijk zijn om alle patiënten te bereiken en ze een dag later te laten komen, want dat zou zeker tot chaos leiden. Het blijft voor sommige patiënten moeilijk om te komen….

De screening verliep goed maar nadien werden Jan en Carla ontboden in de vergaderruimte. De directeur en de administrator, die sinds september 2017 de vorige 2 hadden vervangen, (elk 1,5-2 jaar wisselen de directeur en de administrateur) hadden nog wat issues te bespreken, want ze vonden dat we ons meteen moesten registreren in het Gambiaanse Medical en Dental council register. Voor ons geen probleem maar wel de kosten die hiervoor betaald zouden moeten worden; dit zou het einde van de stichting betekenen.

Dit had de stichting al aangegeven in Nederland, maar de directeur was te druk geweest om op het antwoord van wel willen registreren, maar niet kunnen en gaan betalen, te reageren. En daarbij hadden we ze hieraan moeten herinneren, vonden zij……Ook daarna het opsturen van een mail naar SKB4Gambia met een overzicht van de kosten was een “misunderstanding”

Jammer dat we zo moesten beginnen…..

 

De volgende dag kwamen John, Geert, Aad, Cindy, Sophie, Berna en Linda de gelederen versterken.

We gebruikten de zondag dan ook om de operatiekamer en de koffieruimte/voorraadruimte te organiseren.

De wondzorgmaterialen werden zorgvuldig nagekeken en dat wat echt niet gebruikt kon worden werd deels meegegeven aan de voorzitter van de Clubfootstichting voor de healthpost in Janjur, waar ze er erg blij mee waren….want op wat gaasjes, pleisters en enkele pijnstillers na, was hier niets.

 

De eerste week werd er hard gewerkt van maandag t/m vrijdag en werden er vele operaties gedaan, als ook wondzorg. Het weekend werd gebruikt voor de broodnodige ontspanning, waar ook twee personen moesten herstellen van hun buikgriep. In deze week werd er ook weer contact gelegd met verpleegkundigen uit Deventer, waarvan een oud Gambia-gangster van onze stichting. Een teveel aan materiaal konden zij goed gebruiken en hiervoor kregen we een capnograaf terug, mooie ruil!

 

Deze week werd ook het kunstbeen van Ansumana aangepast; de jongen kwam het jaar ervoor met een geinfecteerd bot naar ons team, maar dit was al zover voortgeschreden dat slechts een amputatie restte, wilde hij het overleven. Hierna was hij goed opgeknapt, echter durfde niet naar school.

Vanuit Nederland werd door firma Wouda een kunstbeen gemaakt, die met enkele aanpassingen in Gambia tot een goed passend been werd gemaakt, waarmee Ansu “uit de voeten” kon en met een Nederlandse sponsoring weer naar school gaat sinds februari.

 

Ook kregen we bezoek van Joyce een Nederlandse journaliste, die samen met haar partner een nieuwe manier van journalistiek probeert bij te brengen aan Gambiaanse studenten.

Dit is mogelijk vanwege de presidentswisseling, waardoor men democratisch journalistiek mag bedrijven.

Zij schrijft ook voor het SKB en wilde over ons bezoek een verslag schrijven met enkele van haar studenten. Het bezoek was goed doorgegeven, echter had helaas de hoogste laag niet bereikt en dat veroorzaakte een vervelende start.

Uiteindelijk werd na een lang, verwijtend gesprek, het toch goedgekeurd, maar werd er behoorlijke druk op onze contactpersoon gelegd; dit resulteerde zelfs in: geen contactpersoon meer zijn…..hier hebben we als bestuur van de stichting protest tegen aan getekend en we houden hem dan ook zeker aan.

 

De tweede week startten we de maandag weer met frisse moed; niet alle patiënten kunnen we helpen, waarvan er sommige zelfs teleurgesteld zijn, als blijkt dat ze met medicatie behandeld kunnen worden en geen operatie nodig hebben.

Dan krijgen we ook nog de opdracht dat we geen patiënten buitenom ‘de lijsten met mogelijke operatiepatiënten’ mogen behandelen.

Er worden via de site vele mensen aangemeld en dit willen we graag zo houden, maar daarnaast “biedt” de board ook kennissen aan.. en hebben ze zelf de lijsten niet op orde….de indicatie klopt soms niet en sommige mensen zijn al geopereerd……onze aanbeveling was dan ook om daar maar eens mee te beginnen.

 

In de tweede week werd Nyima weer bezocht; ze is met haar ouders verhuisd naar Wellingara vanwege verhoging van de huur. Ze konden het huis in Serekunda niet meer betalen.

Ze is in 2013 met behulp van de Nederlandse bevolking voor een operatie vanwege een goedaardige tumor die drukte op blaas en darmen, naar Nederland gehaald en van het gesponsorde geld is een bedrag overgebleven, waarmee ze de lagere school kan doorlopen.

Echter het is niet duidelijk of ze in dit huis kan blijven wonen, vanwege renovatie.. en instromen halverwege het schooljaar is niet mogelijk.

Toch proberen we haar met ingang van september te laten starten; de schoenen en de schooltas zijn al in haar bezit.

 

Voor de wondzorg blijkt dat het een bijzonder groot effect heeft als de (brand)-wonden patiënten voordien goede pijnstilling krijgen. Het is naar om ’s ochtend het gegil en de tranen te horen en te zien, terwijl dit vrij simpel is te verbeteren, door medicatie te geven. Dit is zelfs aanwezig in het SKGH, maar nog geen gewoonte. Het was al één van onze aanbevelingen na de missie in november, echter een bestaande ‘gewoonte’ is moeilijk te veranderen.

 

De laatste operatiedag is vrijdag gepland, maar door niet op tijd zijn van de uitslagen wordt een mogelijke schildklieroperatie gecanceld en wordt donderdag de andere operatie van vrijdag achter het donderdagprogramma nog uitgevoerd; zo hebben we vrijdag de tijd om de spullen te tellen en op te slaan voor een volgende missie.

 

Ook vindt er een evaluatie (met het management en deel van ons team) over de missie  plaats, waarbij het verzoek dat dag ervoor werd gedaan om een soort van powerpoint te presenteren over alles wat het team gedaan had.

Dit werd niet gehonoreerd, als ook niet de uitgebreide scriptie over deze missie, waarom werd verzocht.

Hiervoor hadden we goede redenen: we willen onze tijd gebruiken voor de Gambiaanse mensen die onze medische zorg nodig hebben, de aanbevelingen zijn nog (op één na) hetzelfde als in november en de meerwaarde is voor ons niet duidelijk.

We presenteren wel een lijst met de geopereerde patiënten (32 personen, waarbij bij 2 patiënten 2x een ingreep plaatsvond) ->schildklieroperaties, liesbreuken, navelbreuken, galblaasoperatie, brandwondentoilet, lipomen, keloids .

85 behandelde wondzorgpatiënten, mn. brandwonden, maar ook geinfecteerde ledematen en andere wonden.

9 patiënten konden we zelf niet behandelen, maar kregen advies zoals eerst een hoge bloeddruk te behandelen voor een operatie, fysiotherapie, doorgestuurd naar kinderarts of 1x spontane reductie van een zwelling.

 

Uiteindelijk sloten we de missie af met een kleine delegatie van het team voor het bespreken van een MoU (overeenkomst tussen SKGH en SKB4Gambia); echter hier werden veel eisen opgelegd, die de goede samenwerking die we hadden opgebouwd met de vorige ceo’s en administrator toch verstoorden. Dit werd ook duidelijk aangegeven, maar niet erg serieus genomen. Van de 2 verzoekpunten namens onze stichting was er een verzoek verwijderd, maar vanuit het SKGH 14 punten toegevoegd.

Uiteraard moest dit ook nog uitgebreid met het bestuur van de stichting besproken worden en gaan we voorlopig niet akkoord.

Jammer dat we zo weggingen, want we hebben prima resultaten neergezet met alle geleverde zorg; de medewerkers van het ziekenhuis geven aan dat ze het heel prettig vinden om met onze stichting te werken en dat is wederzijds.

En uiteraard willen we doorgaan met de gratis medische zorg voor de Gambianen die het zich niet kunnen veroorloven.

Samen met het bestuur, het kernteam en onze contactpersoon zal naar een goede oplossing gezocht worden.

 

Zaterdag hebben we nog van de Gambiaanse zon genoten, deden we de laatste inkopen voor het thuisfront en vliegen ’s avonds terug naar het koude Nederland, waar we zondagmorgen wederom na een vertraging afscheid van elkaar nemen na 2 intensieve weken.