Weer hoop voor kleine Nyima.

​

De moeder zat al een uur met een pakketje in haar arm op een stoel bij de ingang. Tot ze op een gegeven moment wenkte naar Carla Klein Breteler. „Ze vouwde het bundeltje open en daar lag Nyima.” De drie weken oude baby leek ten dode opgeschreven omdat ze een tumor had, maar komt nu eerdaags naar Nederland voor een levensreddende operatie. „Ook al is het een druppel op een gloeiende plaat, we redden een meisje. Een meisje dat straks weer een toekomst heeft.”

Carla Klein Breteler, verpleegkundige op de intensive care van het streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB) in Winterswijk, gaat jaarlijks met haar echtgenoot Wilfried met vakantie naar Afrika. „In november 2011 was dat Gambia. Maar tijdens zo’n vakantie wil ik ook altijd even in een ziekenhuis kijken.”

Ze schrok van wat ze daar zag. „Het gebouw was weliswaar vrij nieuw, maar ze hadden daar amper middelen. Nauwelijks verband en medicijnen. En nog erger: er waren amper artsen beschikbaar. Tja, wat heb je dan aan een gebouw?”

Thuisgekomen sprak ze haar collega’s in Winterswijk aan. „Waarop we besloten om in november 2012 met een medisch team naar Gambia af te reizen. Een reis die we uit eigen zak hebben betaald. Daar hebben we tientallen operaties verricht.”

Tijdens hun verblijf in het ziekenhuis van Serrekunda zag Carla de moeder zitten. „Iedereen liep langs haar heen en ze zei niets. Tot ze me na dik een uur wenkte, het bundeltje opende en ik Nyima zag liggen.”

De baby was er op dat moment slecht aan toe. „Ze was ondervoed en leek te vroeg geboren.” Het medisch team wist het kleintje zo stabiel mogelijk te krijgen. „Zelf sprak de moeder geen woord Engels, maar van iemand ter plaatse, die de taal van haar stam verstond, hoorden we dat Nyima nog maar drie weken oud was. Haar moeder had al die drie weken gehuild omdat haar kind er zo slecht aan toe was.”

Toen de moeder zich meldde bij het ziekenhuis van Serrekunda, bleek ze vanuit een ander groot hospitaal te zijn weggestuurd. „Daar had ze te horen gekregen dat er geen hoop meer was. Nyima heeft namelijk een tumor aan haar stuitje. Een operatie die hier betrekkelijk eenvoudig is, maar die ze daar niet kunnen uitvoeren. Bovendien was de moeder arm, zo was haar verteld. Er was dus geen redding meer mogelijk…”

Wanneer het Achterhoekse team niets zou doen, zou het daarmee dus het doodvonnis van Nyima tekenen. „Daarom vonden we dat we in actie moesten komen. Terug in Nederland vonden we een chirurg van het Radboudziekenhuis in Nijmegen die bereid was de operatie in zijn vrije tijd uit te voeren. Al moeten we uiteraard wel Nyima’s verblijfskosten in het ziekenhuis, maar ook de overtocht voor moeder en kind betalen. Daarvoor is 15.000 euro nodig.”

Acties

Daarop werden rond de kerstdagen allerlei acties op touw gezet. „Erwtensoep verkopen, souvenirtjes, cupcakes. Bovendien kregen we donaties vanuit het hele land. Intussen is er bijna 10.000 euro binnen. Omdat haast is geboden, hebben we de procedure alvast in gang gezet om Nyima en haar moeder naar Nederland te halen.”

Nyima’s moeder heeft het goede nieuws intussen te horen gekregen. „Vanaf het moment dat ze hoorde van onze actie, informeerde ze dagelijks bij onze contactpersoon in het ziekenhuis van Serrekunda hoe het ermee stond. We beseffen het: het is slechts een van de vele kindertjes in dat land die hulp nodig hebben. Maar nadat we Nyima daar hadden zien liggen in de armen van haar huilende moeder, was niets doen voor ons simpelweg geen optie meer.”